Εύκολη πρόσβαση στο χώρο με δύο τεράστιους τύπους στην είσοδο να έχουν φροντίσει απλά κουνώντας τα φρύδια τους ο κόσμος να κινείται γρήγορα προς τα μέσα. Κάποια στιγμή και ενώ παρακολουθούσαμε τους Napalm Death μας είπαν πως από έξω γίνεται φασαρία με κάποιους που ήθελαν να μπουν τσάμπα και με έναν από αυτούς να κρατάει τσεκούρι. Η πρώτη μου σκέψη δεν ήταν “τι υπερβολή, ποιος κουβαλάει τσεκούρι μαζί του” αλλά “ποιος βλάκας πάει έστω και με τσεκούρι να αντιμιλήσει σε αυτούς τους τύπους στην πόρτα”. Τα πράγματα εντός συνέχισαν να λειτουργούν αρμονικά, χαρούμενοι ταμίες μας έδιναν μάρκες και ευγενικοί barmen άνοιγαν παγωμένες μπύρες και τις έβαζαν στα ποτήρια με το που μας έβλεπαν να κατευθυνόμαστε προς τα μπαρ. Οι γυμνοί τριχωτοί μέταλοι που κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας δεν με ενοχλούσαν όσο άλλες φορές γιατί υπήρχε άπλετος χώρος για να απομακρυνθώ από αυτούς. Μικροσκοπικοί νέοι (είναι κάτι στο γάλα που κάνει όλα τα παιδιά κοντά πλέον) με πολλά τατουάζ και αυτές τις απαίσιες μεγάλες τρύπες στα αφτιά. Χαριτωμένα κορίτσια με κοντά σορτσάκια και μπλούζες με νεκροκεφαλές, εντόσθια και τέρατα. Όλα ήταν ιδανικά, είχα καιρό να μην μπορώ να γκρινιάξω για κάτι σε συναυλία