Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά όταν πάτησαν την σκηνή του Φαλήρου οι βασιλείς του thrash. Με τους Slayer ξέρεις σε γενικές γραμμές τι να περιμένεις όταν πας να τους παρακολουθήσεις ζωντανά. Δεν έχει show, ούτε πολύ μπλα μπλα. Μόνο μουσική, riff-αρες και βία από την αρχή μέχρι το τέλος και κάπως έτσι ήταν και χθες. Βγήκαν και με συνοπτικές διαδικασίες πάρε να χεις, "World Painted Blood" και "Disciple" στα καπάκια μέχρι να κάνει την πρώτη παύση ο Araya και να ψιθυρίσει ένα τυπικό «how you doing», απολαμβάνοντας το πλήθος να επευφημεί το συγκρότημα. Και συνέχεια στη σφαγή με "War Ensemble", χαμός και στο κοινό από κάτω. Για πρώτη φορά από το απόγευμα που ήμασταν εκεί, μπορούσες να πεις ότι ο ήχος ήταν καλός και δεν μας ταλαιπώρησε τα αυτιά και ίσως επειδή ο Θεός τελικά δεν μας μισεί όλους, σταμάτησε και να φυσάει επιτρέποντας μας να βγάλουμε όλο το σετ των Αμερικανών σε μία ένταση. Μικρή ένσταση μόνο για το μικρόφωνο του Araya, η φωνή του οποίου θα μπορούσε να ακούγεται λίγο πιο δυνατά, αλλά δεν το δένω και κόμπο ότι έφταιγε η ηχοληψία και δεν ήταν ηθελημένη απόφαση του Χιλιανού mainman να ψιθυρίζει σε ορισμένα σημεία.